Bach i inni - czyli wymiatacze baroku

[barbra]

w ramach poszerzania horyzontów wiedzy o Bachu polecam pytę "Lambarena - Bach to Africa"

po krótce: płyta powstała w hołdzie Albertowi Schweitzerowi, zdobywcy Pokojowej Nagrody Nobla, który poświęcił życie akcji humanitarnej w Gabonie, w mieście Lambarena, w zachodniej Afryce. Był zafascynowany (czy jak sam żartowbiwie mówił: zarażony dziedziczną chorobą) muzyką, uczył gry na organach, dawał recitale zarówno w Europie jak i w Afryce.

Łącząc dwa światy Schweitzera: muzykę Bacha i kulturę afrykańskiej Lambareny, po miesiącach pracy francuskich, argentyńskich i afrykańskich muzyków, powstały niezwykłe aranże.

zainteresowanym służę swoim nagraniem:)

[Gość]

No tak, kolejna produkcja Huguesa de Courson...

Z dwojga złego Vivaldi po celtycku (płyta "O'Stravaganza") jakoś bardziej mi odpowiadał.

[Gość]

Tak przy okazji warto wiedzieć, że mieszanki stylistyczno-kulturowe (jak np. barok+Afryka) nie są wynalazkiem naszych postmodernistycznych czasów i były obecne w muzyce (i nie tylko) począwszy od wieków średnich. Jest to zjawisko całkiem naturalne zwłaszcza w regionach znajdujących się na styku odrębnych kultur.

I tak, w średniowieczu zaowocowało to m.in. wpływami mauretańskimi obecnymi w znanym, liczącym przeszło 400 utworów, zbiorze kantyczek Cantigas de Santa Maria Alfonsa X El Sabio. Jak pamiętamy, był to okres kiedy niemal cały półwysep Iberyjski został podbity przez Arabów, których wyparli dopiero tzw. Los Reyes Católicos, czyli Izabela Kastylijska i Ferdynand Aragoński, odbijając Granadę w pamiętnym skądinąd roku 1492 (całe szczęście, że przy tej okazji nie zburzyli wspaniałej Alhambry ).

Do najciekawszych fuzji stylistycznych doszło właśnie na przełomie renesansu i baroku, wraz z ekspansją Hiszpanów i Portugalczyków na tereny Afryki i Nuevo Mundo. Podboje konkwistadorów oprócz szeregu nieszczęść, brutalności, krwi, przemocy i chorób, przyniosły chyba jedną jedyną pozytywną rzecz - nową odmianę eklektycznej kultury kolonialnej. O tym, jak interesujące owoce wydała mogliście się już trochę przekonać słuchając fragmentów płyty "Missa Mexicana" w wątku:

http://www.chor.fora.pl/recenzje,20/the-harp-consort-missa-mexicana,324.html

Równie inspirujące okazały się wpływy afrykańskie, które doprowadziły do wykształcenia w iberyjskim baroku kilku nowych gatunków tanecznych: cumbees, zarambeques, guacambe, paracumbe, moresca i negrilla.
Posłuchajcie fragmentu jednej z takich cumbées:

[link widoczny dla zalogowanych]

A teraz, anonimowej ensalady (zwróćcie uwagę, jak fajnie w 16 sekundzie wykonawcy przechodzą na naśladowanie afrykanerskiej maniery śpiewu):
[link widoczny dla zalogowanych]

I na koniec - efektownej końcówki bożonarodzeniowej negrilli Mateo Flechy:
[link widoczny dla zalogowanych]

Moim zdaniem, ta barokowo-afrykańska fuzja stylistyczna, do jakiej doszli kompozytorzy sprzed 400 lat, jest o wiele ciekawsza i atrakcyjniejsza brzmieniowo niż sztuczne kolaże i mixy proponowane przez Huguesa de Coursona.

[kamalaska]

Co to jest ten Bach i Africa?jakas dysharmonia kijków bambusowych uderzających nawzajem o siebie.straszne. chyba wiecej tego nie włącze.a macie jakies "naturalne" propozycje,nie chce "bananowego" Bacha,bo jeszcze troche,a wyrosnie mu papaja na glowie...

[jurgens]

[kamalaska]

moim zdaniem ta plyta wystarczylaby,aby Jerycho same sie poddalo.okropienstwo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[barbra]

eee nie dramatyzuj czy afrykański folklor w połączeniu z klasyką sie podoba czy nie, to kwestia gustu. zupełnie odrębną kwestią jest to, że muzyka bacha jest na tyle klarowna i przejrzysta, że można ją połączyć z afryką, i nadal jest to ewidentnie bachowskie brzmienie.

[kamalaska]

kolezanko chyba sie na Bachu nie znasz,to dewastacja jego muzyki.wspolczuje ci,ze tego sluchasz
okropienstwo

[barbra]

eee nie musisz mi współczuć bo nie cierpie z tego powodu a o tym kto sie na czym zna czy nie zna to chyba jednak nie gusta decydują

[kamalaska]

ja na przyklad wolę Koopmana,Gardinera,Harncourta...
czyz nie są lepsi?

[wirez]

Zapewne są. Ale czy to tłumaczy twoje zadęcie?

To wspaniałe, że "znasz się na Bachu". A może jednak zamiast współczuć nam maluczkim - podziel się swoją wiedzą. Jakiś czas temu była np. poważniejsza dyskusja prowadzona pomiędzy Michałem i Manzim i jakoś nie dostrzegłem Twojego nicka...

Merytoryka nie boli.

[Manzi]

[jurgens]

No właśnie. A dlaczego Bach ma być w hochdeutch? A nie w jakimś innym dialekcie.

[Manzi]

[Szczypior]

Witam serdecznie,
wszystko, co dotyczy Bacha, od razu przyciąga moją uwagę magnetycznie, więc muszę się wypowiedzieć. Tym bardziej, że nadarza się do tego dobra okazja. Od miesiąca śpiewam w chórze, który śpiewa "tylko" Bacha - i to od 35 lat. Chociaż śpiewałem już w innych chórach (gdzie mi się zresztą bardzo podobało), brakowało mi do pełni szczęścia tylko jednego: J.S.Bacha. No więc śpiewam sobie tego Bacha - na początek muszę w tempie ekspresowym sam nauczyć się całej Johannes Pasion, bo większość w chórze śpiewała ją już 12 razy i na przygotowanie potrzebują tylko ok. 4 próby (włącznie z generalną). Do tego dochodzi raz w miesiącu jakaś kantata Bacha. Chór znajduje się przy ewangelickie parafii "Apostelkirche", gdzie pielęgnowana jest tzw. "Kirchenmusik" wg. tradycji "bachowskich".
Byłem więc bardzo ciekawy, czy Bach może się w końcu jednak trochę znudzić. Pytałem ludzi (w chórze jest ok. 70 osób) i wiecie co - nie znalazłem nikogo, kto życzyłby sobie przynajmniej trochę odmiany.
Nie wyobrażam sobie, żeby można tak długo bez znudzenia śpiewać jakiegokolwiek innego kompozytora.
A oprócz tego: uwielbiam śpiewać, ale przy śpiewaniu Bacha dzieje się ze mną coś wyjątkowego, to jakiś zupełnie inny stan, jakiś całkiem nowy wymiar, człowiek traci poczucie czasu, dziwi się i smuci, że próba się już kończy, a potem w domu leży w łóżku i zasypia z głową pełną tej MUZYKI i czuje się jakoś odmieniony.
Opowiedziałem o tym ostatnio Klausowi (naszemu dyrygentowi), a on się uśmiecha i mówi: "wiesz, z ust mi to wyjąłeś, dokładnie tak samo jest ze mną".
Pozdrawiam z Münster