Śmieszne sytuacje na koncertach

jurgens

Czy zdarzyło Wam się zaobserwować jakieś sytuacje na koncertach, które Was rozbawiły?

Ostatnio byłem na koncercie jako słuchacz, na którym przez cały czas oprócz chóru dźwiękowo udzielali się panowie z kamerami i aparatami. Kamery i aparaty miały ustawione dźwiękowe sygnały które było słychać jak coś w nich było naciskane.

Kamerzysta każdy utwór kończył głośnym "ding-dong", wyłączając kamerę na czas oklasków. Było to na tyle rozpraszające, że przez kilka pierwszych utworach publika nie mogła się zdobyć na oklaski. Wyobraźcie sobie moment utworu, kiedy jeszcze słychać w kościele echo śpiewu przechodzącą w pełną ciszę i głośne "ding-dong" w tym momencie.

Niedaleko też siedział przygłuchy dziadek z aparatem, który przeglądał zrobione zdjęcia i ustawiał coś w menu. Każde naciśnięci było słyszalne jako "ting" "ting" - czasami słychać była wznoszące się "tu-du tu-du tu-du tu" - pewnie oznaczające kasowanie nieudanego zdjęcia, lub coś w ten deseń.

Nagle w czasie wykonywania utworu "Pod okapem śniegu" dziadek wstał, wyszedł na środek kościoła i nacisnął coś na aparacie przygotowują się do zdjęcia. Cyfrowy aparat (wyglądał na taki za 3-4 koła) otworzył się i uniósł flasz z głośnym dźwiękiem "bźźźźźźź" - takim jak na filmach podkłada się gdy czołgi obracją wieżyczką. I w momencie największego piana w utworze usłyszałem "śliach-ciach" - dźwięk migawki aparatu. Oczywiście aparat był cyfrowy więc wszysktie dźwięki były generowane z głośnika, a w tej akustyce kościoła dodatkowo wracał po ułamku sekundy jako echo.

Potem niestety musiałem się schować w ławkach, bo złapała mnie w tej sytuacji taka smiechawka, że nie byłem w stanie dalej słuchać utworu.

I oczywiście na koniec "Pod okapem śniegu" usłyszałem głośnie "ding dong " z wyłączanej kamery.

Wilk

To jest tragiczne. Wink

Pamiętam, jak jakiś czas temu wykonywałem z chórami i orkiestrą Sinfonia Baltica jakąś mszę.

I czasami spoglądałem na kontrabasistę, którem tak się nudziło, że przyjmował różne pozycję do grania. Tam, gdzie te isntrumenty miały dwa dźwięki na krzyż - to się podparł ręką, grał drugą, to ziewał, to szepnął coś do kolegi.

Na próbie to jeszcze komórką się bawił. Razz

niola

Kilka lat temu byliśmy z mężem w Moskwie w Teatrze Wielkim na balecie "Spartakus". Niektórzy członkowie orkiestry najwyraźniej bardzo się nudzili i starali się uprzyjemnić sobie czas. Gratulowali sobie kolejnych solówek. Szczególnie doceniany był zwykle muzyk grający na instrumentach perkusyjnych (werblach czy innych - nie znam się na tym). Miał niewiele wejść, więc jak już zdażyło mu się coś zagrać, to kłaniał się wszyskim, siedzącym po sąsiedzku, a ci z koli podawali mu dłoń, gratulując serdecznie.
Byli przy tym na tyle widoczni, że w pewnym momencie zamiast oglądać przedstawienie obserwowałam z zaciekawieniem co znowu wymyślą.

Być może nie było to zachowanie godne naśladowania, ale jednak wspominam to z sympatią Smile

monia

Dźwięk aparatów cyfrowych, kamer, dzwonki telefonów komórkowych, kichanie, kaszel, wrzask małych dzieci ... to klasyczny repertuar publiczności Wink

Wspomnieliście o zabawnych zachowaniach publiczności i orkiestry, ale nieraz i chóry zachowują się śmiesznie.

Mój chór na przykład. Śpiewając nie widzę tego, ale oglądając nagrania z koncertów zauważyłam parę zabawnych momentów, np. na Rossinim kilku panów z ostatniego rzędu postanowiło sobie podczas długiego solo sopranistki zrobić przerwę, zeszli więc z chóru, a powrócili na czas po głośnym wejściu sopranów (dosłownie w ostatniej sekundzie); a na nagraniu z koncertu noworocznego zauważyłam, że gdy chór stoi w miarę spokojnie to ja i koleżanka zgodnie się kiwamy na boki, po pewnym czasie kiwał się cały chór Rolling Eyes

Rudy

co do kontrabasisty, to ktoś mi kiedyś opowiadał, że na jakimś koncercie kontrabas miał dosłownie jeden dźwięk do zagrania rytmicznie na 1 i 3 chyba, przez cały dłużący się utwór. Kontrabasista był tak znudzony swoją partią, że parę razy ześlizgnął mu się kontrabas na ziemię Very Happy

Co do tego kichania, to nie tylko widzowie mają to w repertuarze. U nas w chórze na jednym nagraniu (co prawda nie jakimś wielkim koncertowym, ale zawsze), w przerwie między utworami chyba cały chór kaszlał Very Happy

(kościół Św. Piotra i Pawła w Krakowie półtora roku temu)
W wielkich koncertach to w ogóle różne ciekawe rzeczy dzieją się za kulisami, ale nie tylko. Schodzenie chórzystów z ostatnich miejsc na praktykablach też nie jest niczym specjalnym Wink

Ale co się dziwić. Ciężko tak długo stać Very Happy

Popularne są również różne niespodziewane aranżacje gestykularne co do utworów o co ciekawszym tekście (Aniele stój, ty jesteś przecież mój, oddaję siebie i wszystko, w prostocie chcę, na dobre i bez łez, być zawsze twoim, tak blisko - do każdego słowa był inny gest Wink

). W końcu kto to widzi z widowni, jak w chórze stoi 200-250 osób Very Happy

Ze śmieszniejszych, choć nie koniecznie przyjemnych, sytuacji wspominam, gdy na koncercie dla publiczności lokalnej (nie konkursowym) w okolicach Barczewa, w pewnym momencie gdy cały chór ma jedną część utworu pianissimo possibile, dwa barytony nagle, zamiast powtórzyć kawałek jeszcze raz, wchodzą dalej ze swoim forte Wink

Z jednej strony brało mnie wtedy na śmiech, z drugiej trzeba było śpiewać dalej Very Happy

niola

odnośnie błędnych wejść to nigdy nie zapomnę, jak w poprzednim chórze nasz dyrygent uparcie w repertuarze koncertowym zamieszczał kanony. Nigdy nie chciał ustalać, który głos po którym wchodzi i w którym miejscu (uważał to za brak profesjonalizmu). Tak więc podczas koncertu improwizował i dyrygował tak jak mu się w danej chwili podobało. Nie trudno sobie wyobrazić, że było to dosyć trudne i stresujące przedsięwzięcie, tym bardziej, że dyrygent nie stosował identycznej gestykulacji. W tej dziedzinie również często kierował się nastrojem.
Tak więc podczas kocertu często bywało, że na podany znak, zamiast altów wchodziły basy, lub zamiast sopranów wchodziły tenory lub oba głosy jednocześnie. Zdarzało się również, że na skutek nieporozumienia żaden głos nie wchodził i jeden głos śpiewał cały kanon unisono.
Taki występ był mocno stresujący, choć po koncercie było co wspominać i mogliśmy się setnie uśmiać Smile

jurgens

Rudy

A teraz mi się przypomniała jeszcze jedna sytuacja "z czasów Barczewa" Wink

.
Oprócz tego właśnie koncertu nie mieliśmy śpiewać nigdzie więcej oprócz oczywiście przesłuchań konkursowych i... pewnego razu nagle się dowiadujemy, że mamy śpiewać w Sanktuarium w Świętej Lipce, bo jeden chór nie jest w stanie się pojawić na planowanym koncercie (chór z Rosji Very Happy

, więc od razu poszły spekulacje czemu nie mogą śpiewać Wink

). Błyskawicznie, bo w 30 minut jesteśmy już gotowi do wyjazdu. Po chyba niecałej godzinie jesteśmy na miejscu i co się okazuje... dyrektor tego miejsca, ma do nas wielkie pretensje, że jesteśmy spóźnieni Shocked

i ma jeszcze jakieś inne problemy w stosunku do naszego chóru. Wtedy Maestro zdecydował, że nie będziemy śpiewać, bo zresztą i tak nie ma warunków, wszędzie łażą jakieś pielgrzymki i nie sposób się skoncentrować. Nie zaśpiewaliśmy. Wtedy czułem jakieś takie zażenowanie, ale teraz to się śmieję z tego wszystkiego. Po prostu parodia, cyrk Laughing

scarabbeo

co do kichnieć:
Kiedyś śpiewaliśmy na ślubie. W utworze było solo sopranów, potem pauza, i potem wejście całego chóru. I na tej własnie pauzie jeden ministrant naprawde bardzo głośno kichnął (i to tak klasycznie: aaa-psik! ) Oczywiście większość chóru dostała na tej pauzie głupawki i cała reszta utworu zaśpiewana była taką ekhem, nowatorską emisją Razz

i nawet jak komuś się udało jakoś opanować, to i tak kolejnu wybuch śmiechy obok niweczył całe wysiłki Razz

całe szczęście był to ślub koleżanki, więc nikt do nas pretensji nie miał Wink

monia

Askapika

Panienki zgodnie wystroiły się w pantofelki na obcasach na długi koncert . W czasie koncertu kolejno ubywało im wzrostu (wyłaziły z obuwia i stawały obok - długie bardzo spódnice i orkiestra zasłaniała wszystko) Koniec koncertu, zaczynają się oklaski i trzeba zbierać się do wyjścia - kobiece rzędy nagle się uniosły Smile

Zamiast kichania mamy w zespole koleżankę o wiele mówiącej ksywie Czkawka - zwykle ma solówki w pauzach:)))

Raz się nam zespół w połowie złożył jak domino - były przerwy w praktykablach i jedna koleżanka nie zauważyła Smile

No a raz dwa szczepione ciałami wielkie komary - nie wiem co robiły ale wyglądało to nad wyraz namiętnie - latały sporą część koncertu nad głową dyrygentki. Dawno tak wysoko nie trzymaliśmy nut:) A trzęśliśmy się pewnie z zimna

scarabbeo

Alicja

A zdarzyło się komuś wejść na scenę i śpiewać na koncercie zupełnie bez butów, na boso? Jedna z moich dziewczyn nie zabrała z domu butów i śpiewała podczas międzynarodowego konkursu (LLangollen w Walii) w samych czarnych rajstopach. Nikt nie spostrzegł... Smile

smutek

a mi podczas śpiewania w kościele spadły spodnie Twisted Evil

Wilk

Ciekawie to musiało wyglądać. Laughing