Krótka recenzja paskudnego malkontenta - 40-lecie chóru UAM

Raczek

BRAWO
No właśnie, brawo dla chóru UAM który wczoraj na uroczystym koncercie obchodził swoje 40 – lecie. Brawo za poziom artystyczny (zespół z olbrzymimi możliwościami), za przygotowanie i oprawę koncertu (pełen profesjonalizm, choć był mały problem z miejscami). Brawo w szczególności za rozrywkę w której chór czuje się świetnie i w wykonywaniu której jest niedościgniony. BRAWO!

ALE
Nie byłbym chyba sobą, gdybym w tym miejscu nie przyczepił się do paru rzeczy. Zaznaczę jednak, że wszystko co poniżej napiszę to moje osobiste i indywidualne wrażenia i nikt nie musi się z nimi zgadzać. Mam jednak nadzieję że wzbudza pewną refleksję w ludziach którzy w chórach śpiewają, chórami dyrygują i którzy szykują się być może do własnego jubileuszu…

Ciastko z musztardą
Koncert trwał, uwaga, cztery godziny! To kawał czasu nawet dla człowieka pasjonującego się muzyką chóralną. Nie może zatem dziwić, że zadbano o zróżnicowanie programu. Problem polega jednak na tym że zróżnicowanie to poszło o krok za daleko. Zestawienie w jednej części koncertu utworu opiewającego tragiczne losy chłopca w getcie żydowskim, z brawurowo wykonanym fragmentem „Jeziora łabędziego”, z męską częścią chóru w roli zespołu baletowego (w strojach typowych dla „Jeziora łabędziego” wzbogaconych o bokserki), jest chyba „delikatnym” przegięciem… Nie wspomnę już o opracowaniu „Dies irae” z mozartowskiego Requiem. Było to dla mnie, zażartego konserwatysty, przeżycie tak traumatyczne, że musiałem je, jak to mawiają psycholodzy, wyprzeć.

Marketing tragedią podszyty
Że chór, o którym mowa, jest w dużej mierze sukcesem sprawnie prowadzonego marketingu, nikogo chyba nie trzeba przekonywać. Osobiście nie widzę w tym nic złego. Cieszę się nawet, bo to najlepszy dowód na to że można z chóru uczynić produkt(?) atrakcyjny dla szerszej grupy odbiorców. Smucą jednak pewne marketingowe zagrania które w działalności chóru stale się powtarzają. Pięknie, choć zapewne przypadkowo, wypłynęło to na koncercie. Lista dokonań którymi się chór szczyci:
- występy w Nowym Jorku na terenie WTC po terrorystycznych zamachach
- koncert w Berlinie z okazji rocznicy powstania w getcie żydowskim
- występy w ramach obchodów rocznicy poznańskiego czerwca 1956 r.
Ze mną chyba jest coś nie tak, ale mnie denerwuje troszkę żerowanie na tragediach tylko dlatego że to się zawsze sprzeda…

Chór dyrygentem stoi
Nie nie nie, nie będę wytykał tutaj Jackowi Sykulskiemu błędów w warsztacie dyrygenckim (choć podobno można mu troszkę w tym temacie zarzucić). Zwrócę uwagę na nieco inną kwestię. Otóż z całego koncertowego programu zaledwie dwa czy trzy utwory nie wyszły spod ręki dyrygenta. Zgadzam się że jest on świetnym aranżerem i naprawdę dobrym kompozytorem (i dzięki Bogu szczytem jego twórczości nie jest wbrew powszechnej opinii „Abba Ojcze”), ponadto zna doskonale możliwości swojego zespołu i pod niego pisze (choć zdarza mu się przeceniać soprany), ale niech się troszkę opanuje bo cztery godziny muzyki Sykulskiego to zbyt dużo jak na moje możliwości percepcyjne…

Dobrze, koniec już tych wypocin zazdrością podszytych. Ogólnie koncert mi się podobał, choć większymi uniesieniami emocjonalnymi nie zaowocował Wink

.

Pozdrawiam

Alicja

Spróbuję zmierzyć się z argumentami Raczka...

Chór akademicki UAM jest chórem autorskim. Nikt, tak dobrze, jak oni nie śpiewa kompozycji Jacka. To wiedzą wszyscy. Jeśli ktoś nie lubi słuchać jego utworów zawsze może wyjść z koncertu. Ale na tym koncercie zabrzmiała nie tylko jego muzyka. Spośród 13 utworów w I części – tylko 8 było Jacka (nie liczę bisów)

Zgadzam się, że koncert był zbyt długi. Nie każdy meloman, nawet miłośnik muzyki Jacka, wytrzymuje taką dawkę muzyki chóralnej.

Pierwsza część koncertu była wyraźnie podzielona na dwie części. Chór po pierwszej części zszedł ze sceny. Konferansjerzy w tym czasie prowadzili dłuższą rozmowę wspominając „stare” czasy. Dlatego wcale nie raziła mnie obecność rozrywki po muzyce poważnej.

Perfekcyjnie wykonane utwory broniły się same. Były one bardzo zróżnicowane, i nawet ta pierwsza - 2 i 1/2 godzinna - część nie nużyła. Świetne „Slip” Whitacre'a, znakomita „Afrika” z beatboxem, pięknie, szeroko brzmiący „Dziwny jest ten świat” – Niemena. Pełen profesjonalizm!!!

Marketing tragedią podszyty – nie sądzę. Przy tych okazjach powstawały b. dobre kompozycje, znakomita płyta „Tribute to USA”, Missa 1956. Dla jednych to zwykłe sprzedawanie zespołu, dla mnie i dla wielu innych to pokazanie światu świetnej muzyki polskiego twórcy. I chwała mu za to!!!

To był b. dobry koncert, podziwiałam chór również za to, że w tak dobrej formie dotrwał do końca tego maratonu chóralnego.

BRAWO!!!

Wilk

Szkoda, że mnie nie było, bo pewnie też bym miał trochę do powiedzenia...

Gość

monia

I na mnie koncert wywarł ogromne, pozytywne wrażenie. Jak zwykle chór wystąpił z klasą. Mogłabym narzekać na nadmiar opowieści z historii chóru, ale wiem (o czym już wspominał Michał), że ten koncert to było przede wszystkim święto wszystkich byłych i obecnych członków chóru a dla nich wszystkie wspomnienia są ważne. Szkoda tylko, że nie mogłam pozostać do końca bo mi pociąg uciekał Sad

Ta część, którą wysłuchałam (i obejrzałam) była wspaniała. Tak jak Alicję, tak i mnie oczarowało "Sleep" Whitacre'a. Jak zawsze spodobały mi się kompozycje Jacka Sykulskiego - części "Missa 1956" oraz "Peace meditation". "Papirossen" było świetne - tylko nie za dobrze słyszałam solistę. Byłam pod wrażeniem wykonania "Africa" - panowie spisali się świetnie (ciekawostka dla Smutka - był tam i beatbox (P.Filipczak)). Chłopaki mogliby zrobić z tym kawałkiem karierę na rynku muzycznym (żebyście słyszeli te rozradowane dziewczyny Wink

). Fantastyczne było wykonanie "Bohemian Rhapsody" - swoje solo miał tam sam dyrygent Wink

Oczywiście wspaniale zabrzmiał "Dziwny jest ten świat"... Dziwny i różnorodny.
Świat jest tak różnorodny jak zestawione w programie utwory - raz śmieszne, raz poważne, raz poważne ale z przymrużeniem oka, raz smutne, raz wesołe. "Dziwny jest ten świat" było świetnym uwieńczeniem całości ... po której na deser dostaliśmy jeszcze "Lady Madonna" oraz "Jezioro łabędzie".
Niestety, na "Oratorium Gietrzwałdzkie" nie mogłam już zostać Sad

Ogólnie - jeszcze długo w pociągu i gdy zasypiałam przemykały mi przez myśl różne melodie Smile

Marketing tragedią podszyty? Hmmm... ja to widzę inaczej. Wydarzenia tragiczne powodują pewne emocje, których reakcją jest np. dzieło sztuki. Myślę, że aspekt komercyjny, który powstaje przy tym tylko wtórnie, nie może być uznany za główny bodziec. Nie potrafię komponować, ale chętnie wysłuchałam płyty "Tribute to USA" z kompozycjami J.Sykulskiego - ktoś bowiem już ubrał w muzykę emocje związane z tą tragedią. Wobec takich zdarzeń chyba nikt nie potrafi być obojętny. A już na pewno nie artysta...
Dodatkowo dzieło sztuki może być w takim przypadku również hołdem złożonym ofiarom. Coś jak bukiet kwiatów. Bez podtekstów komercyjnych. A że kwiaciarka zarobiła...

Co do "Dies Irae" Mozarta - myślę, że żart który tam zastosowano nie musiał się znaleźć w bloku rozrywkowym. Może zwyczajnie chciano uniknąć stworzenia zbyt smutnej i poważnej atmosfery? ... To jubileusz istnienia zespołu, nie uroczystość jego rozwiązania. Ja bym, co najwyżej przerzuciła ten utwór na koniec bloku, żeby tylko sygnalizował zmianę nastroju... Zresztą, to już naprawdę czepianie się szczegółów Wink

Chór pokazał na co go stać. Potrafią być poważni, potrafią żartować. Widać, że śpiew to ich pasja. Mają również szczęście, że posiadają wspaniałego dyrygenta. Bez niego ten zespół na pewno nie byłby taki jaki jest.

Czekam na kolejne koncerty Very Happy

P.S. Żałuję tylko, że nie zdołałam przywitać się z nikim z forum Sad

Mam nadzieję, że nadrobimy to przy innej okazji Smile

Wilk

Ej no, byli w Poznaniu i nic nie mówili. A idźcie Wy. Razz

Mam nadzieję, że na jubileuszu Kameralnego UAM też będziecie. Rolling Eyes

monia

A kiedy ten jubileusz? Rolling Eyes

Kuba

wilku, obiecuje CI ze ja sie pojawie na Waszym jubileuszy, oczywscie jesli mi nic nei wypadnie, ok? Razz

jadwon · Dołączył: 28 Sty 2007 Posty: 719 Przeczytał: 0 tematów

szkoda że nie dotarłam:) Mogłabym trche wesprzeć Raczka:)

Wilk

16 i 17 listopada. Pierwszego dnia jest kocnert galowy, drugiego dnia koncert z muzyką Krzesimira Dębskiego (o ile się nic nie zmieni, ale termin jest stały).

Gość

Alicja

Michale,
świetny post. Podpisuję sie pod nim całkowicie.

Jest mi wstyd za tę małość poznańskich chórzystów (nie dotyczy to tylko wymienionych tu osób). Znam - niestety - wielu ludzi z branży chóralnej, którzy, często w bardzo wyrafinowany sposób, obrzucają się błotkiem, nie dostrzegając wielkości innych.

To przykre.

Muzyka, którą tworzą wspomniane przez Michała zespoły jest naprawdę znakomita. Będąc na ich koncertach doznawałam i doznaję wielu wzruszeń. Cieszę się, że mamy w Poznaniu takie chóry. Może to zabrzmi śmiesznie dla niektórych, ale jako poznanianka jestem z nich dumna.

Oceniając ich występy, zauważmy ich plusy, a nie tylko minusy.

Relacja Raczka z koncertu to w dużej mierze negatywy. O plusach jest tylko kilka zdań.

Wilk

jadwon · Dołączył: 28 Sty 2007 Posty: 719 Przeczytał: 0 tematów

[quote="Wilk"]

jurgens

Myślę, że nie ma nic złego jeśli ktoś wyraża swoją opinię na temat występów innych chórów - szczególnie tych z naszej polskiej czołówki.

Jeśli pojawia się podczas tych występów "ALE", to chyba lepiej to wyartykułować niż trzymać to dla siebie.

Natomiast ja się bardzo cieszę, że pojawiają się różne opinie - przynajmniej można podyskutować. Jak się wszyscy zgadzają to jest albo naprawdę super, albo coś nie w porządku z komunikacją.

A tak przy okazji, to koledzy z Wielkopolski mogliby kiedyś wystąpić na naszym dzikim Mazowszu.