Dyrygent a chór strojący inaczej

karen · Dołączył: 20 Cze 2007 Posty: 110 Przeczytał: 0 tematów

ojej, Ajcek, ale krytyka - widać, ze znasz problem od podszewki. niestety, jest wiele takich chórów i zespołów, którzy patrzą na innych i krytykują porwanie się na zbyt trudne utwory, a sami robią to samo Smile

i marazm trwa...znam przypadek, gdzie dyrygent jest wręcz bezsilny i choćby chciał, to reszta go zaraz "wyprostuje" że przecież nie jesteśmy profesjonalstami i nie będziemy sobie żył wypruwać, a próby powinny mieć takze charakter towarzyski itp.itd. i dyrygentowi zaczyna także wisieć...
a swoją drogą: nie zeszliśmy lekko z tematu?? Smile

anabelle

jadwon · Dołączył: 28 Sty 2007 Posty: 719 Przeczytał: 0 tematów

Ajcek:) Muchas gratias por todo:)

karen · Dołączył: 20 Cze 2007 Posty: 110 Przeczytał: 0 tematów

w zasadzie, to chyba wszystkie chóralne bolączki sprowadzają się do jednego problemu: ktoś zapomniał, że w tej zabawie chodzi o śpiewanie...
i to jest smutne

joannagk · Dołączył: 18 Kwi 2006 Posty: 64 Przeczytał: 0 tematów

No to niezłą wymianę wypowiedzi wywołałam.
Nie znam chóru, nie słyszałam, nie wiem kto zacz Wink

Przyczepiłam się tylko do kategoryczności wypowiedzi. Jeśli jest tak jak piszecie, to w porządku - kategoryczność najprawdopodobniej słuszna.
Jestem jak najbardziej wyznawczynią teorii, że jaki dyrygent - taki chór. Chórzyści są zazwyczaj najmniej winni słabego poziomu chóru, bo to właśnie dyrygent powinien:
- dbać o wysoki poziom artystyczny
- tak prowadzić próby, by miał z kim pracować
- tak dobierać skład zespołu, by były efekty
- pilnować atmosfery, dyscypliny, atrakcyjności i wszystkich pozornie przeciwstawnych sobie elementów
- wychowywać w prawdziwej pokorze w stosunku do Sztuki
- pamiętać, że nic nie powinno "wystawać" powyżej Muzyki Wink

- itd. itd.

Spełnienie tych wszystkich warunków jest prawdziwą sztuką. Chwała, że są tacy dyrygenci.

Moje oburzenie dotyczące charakteru wypowiedzi wynikało z refleksji nad charakterystyką oceny chórów przez chórzystów lub dyrygentów innych chórów.
Najczęściej jest to poszukiwanie błędów i niedoskonałości. Bardzo rzadko szuka się dobrych elementów. Rzadko słyszy się pozytywne opinie, nawet w stosunku do niezłych zespołów. Taka nasza narodowa charakterystyka.
Najcenniejsza i najlepsza jest krytyka podkreślająca zarówno elementy pozytywne jak i negatywne.
W czasie ostatnich obrad nieoficjalnego legnickiego jury bardzo mało mówiono o dobrych elementach występów chórów, a skupiono się głównie na niedoskonałościach, czasem bardzo mocno się skupiano, nawet z pewną jadowitością.
W konfrontacji z oficjalnym jury uderzyło mnie to, że jury złożony ze znakomitych chórmistrzów więcej mówiło o dobrych elementach występów chórów.

A jeśli chodzi o kompleksy, to mam - oczywiście - całe stado. Very Happy

A rzekome kółko wzajemnej adoracji z Alicją, to naprawdę nie lada wyróżnienie ... dla mnie Wink

nie zamierzam się wypierać i mówić, że mi nie potrzebne. Dobre słowa od takich fachowców dodają "kopa" do pracy, choć wiem dobrze, że nie pomogą, gdy w kreowanej muzyce nie ma Muzyki Smile

marianek

marianek

jurgens

Bez chórów o niższym poziomie nie ma skąd brać chórzystów do chórów lepszych. Jeśli ma być ekstraklasa to i potrzebna jest okręgówka.

Gość

marianek

Jestem tego samego zdania, tylko nie umiałem tego tak ładnie wyrazić. Dziękuję! Smile

Ajcek · Dołączył: 07 Mar 2006 Posty: 74 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Kalisz

Raczek

Osobiście uważam, że nie wskazując ludziom błędów jakie popełniają krzywdzimy ich... nie dajemy możliwości poprawy. To, w jaki sposób należy oceniać żeby dało to pozytywny skutek a nie jedynie pozostawiło niesmak, to juz zupełnie inna kwestia.

jurgens

To w dużej mierze zależy od tego jaki jest cel w danym momencie. Czy jest fun ze śpiewania i obecny poziom odpowiada, czy np. zespół chce się rozwijać i poszukuje drogi rozwoju.

anabelle

Gość

Ja widzę to tak:

1. Jeśli zarówno chórzyści, jak i dyrygent nie zauważają błędów intonacyjnych, to trzeba skonstatować brak odpowiednich predyspozycji słuchowych, których nie naprawią żadne krytyki i porady (choćby były wyrażane z jak najszczerszymi intencjami). Nawet u takich osób można do pewnego stopnia poprawić słyszenie, ale w wieloletnim i żmudnym procesie kształcenia. Kto ma tego dopilnować? Dyrygent, który przeszedł całą tę drogę szkolnictwa muzycznego (jak widać w jego przypadku nie pomogło) i nie wiadomo jakim cudem uzyskał dyplom akademicki w dziedzinie chórmistrzostwa?
Jeśli uważają, że osiągnęli szczyty swoich możliwości i mają z tego powodu "fun" (jak mówi Jurgens Wink

) dajmy się im tym nacieszyć Smile

2. Jeśli dyrygent, mimo dobrej miny do złej gry, słyszy owe niedociągnięcia może "udawać Greka" po to, by nie zniechęcać swoich chórzystów i zmotywować ich do dalszej pracy poczuciem zaliczenia "udanego" występu (ot, takie psychologiczne sztuczki Wink

). Wówczas nasze uwagi typu: "śpiewacie nieczysto, z kiepską emisją, amuzykalnie, w ogóle nie frazujecie, kiepska dykcja" niewiele pomogą dyrygentowi a mogą osłabić jego autorytet wśród chórzystów, co z pewnością nie wpłynie dobrze na dalszą współpracę i rozwój chóru.

3. Jeśli i dyrygent i chórzyści, zdając sobie sprawę z tego co naknocili, "odstawiają teatr" w stylu KWS (Kolejny Wielki Sukces Wink

), to... zachowują się w pełni profesjonalnie! Nie należy zwieszać głów, machać rękami, robić kwaśnych min i cmokać ze zniechęceniem po nieudanym występie. Trzeba się uśmiechnąć choćby z szacunku dla publiczności, której część, ta niezbyt wyrobiona muzycznie, być może wcale nie zauważyła naszych pomyłek i swoim występem sprawiliśmy paru osobom trochę przyjemności. Ponadto, jeśli koncert był biletowany trzeba pamiętać, że nikt nie lubi płacić za buble. Może to trochę wątpliwe moralnie, ale takie są nieubłagane prawa show-biznesu. Oczywiście, jak we wszystkim, nie należy przesadzać, bo narazimy się na śmieszność lub antypatyczne reakcje ze strony tych bardziej wyrobionych. Wystarczy pozostawienie publiki ze świadomością, że daliśmy z siebie wszystko, a to co robimy, robimy z wielką przyjemnością, pasją i zaangażowaniem. Jeśli coś nie wyszło - trudno, ludzka rzecz - następnym razem będzie lepiej, bo doskonale wiemy co jest źle i jak to poprawić, i... żadne opinie ludzi z zewnątrz nie są nam potrzebne.

4. Konstruktywna krytyka występu ma zatem sens jedynie wówczas, gdy dyrygent nie jest pewien efektów swojej pracy i "reaguje normalnie" tzn. po prostu sam poprosi nas o wyrażenie szczerej i fachowej opinii z uwzględnieniem zarówno plusów, jak i minusów. Jeśli nie reaguje normalnie - jest zwykłym bufonem i można mu utrzeć nosa jedynie dla własnej satysfakcji, a nie z jakichś czystych pobudek, mających na celu dobro prowadzonego przez niego zespołu.

Warto także zapamiętać słynny aforyzm Jana Sztaudyngera:
"Eunuch i krytyk z jednej są parafii,
obaj wiedzą jak, żaden nie potrafi". Smile

Wcale nie twierdzę, że jest tak w Waszym przypadku, ale istnieje pewna grupa osób, które czerpią dziką satysfakcję z krytykowania i dołowania innych, choć sami nie byliby w stanie zrobić tego lepiej. Słyszałem o pewnym małżeństwie, które wymyśliło sobie oryginalne hobby polegające na tym, że objeżdżali całą Polskę, uczestnicząc jako tzw. wolni słuchacze w obronach prac doktorskich, i za punkt honoru stawiali sobie zdruzgotanie kandydatów zadawaniem podchwytliwych pytań o bardzo szczegółowe zagadnienia (luźno powiązane z tematem pracy) wyszperane po drodze w specjalistycznych podręcznikach. Zyskali tym pewną "sławę" w środowisku, ale... sami nigdy nie zdobyli się na to, by spłodzić własne dysertacje.