Jak się uczymy nowych utworów

Wilk

Zgadzam się ze scarabbeo na całej linii.

Poza tym akompaniament pianina na początku nauki nie tylko osłuchuje z harmonią utworu, ale także pozwala od razu narzucić interpretację dyrygenta (w końcu na pianinie można grać dynamicznie).
I jurgens - chyba instrument musiałby być nienastrojony, by zmniejszać możliwości słuchowe chórzystów.

A nauka z pianinem wcale ujmy czytającym nuty nie przynosi. Razz

jurgens

monia

Nie wyobrażam sobie nauki utworu bez przegrania linii głosu choć raz na fortepianie. Znajomość utworu w pełnym wykonaniu też nie jest bardzo pomocna, bo zdarza się, że się śpiewa to co się pamięta a nie to co jest w nutach. Dyrygent za to przegra dokładnie to, co trzeba. Oczywiście ważne jest osłuchanie się harmonią całego utworu.

jurgens

Kuba

na wlasnie tylko ze fajnie byloby gdyby wszyscy tak umieli zrobic, ale niestety wikszosc ludzi przychodzacych do chorow nie zna sie na rzeczy i dopiero tam sie uczy.

scarabbeo

monia

Np. gdyby w moim, amatorskim chórze, powierzyć naukę samym chórzystom i oczekiwać od dyrygenta jedynie zgrania głosów - to nauka jednego utworu trwałaby wieki. A tak na próbie dyrygentka przegra głosy, raz, czy dwa się je prześpiewa, potem połączy, i już można ćwiczyć utwór w całości i szlifować go.

jurgens

Wilk

A powiedz mi jedno - czym się pod względem profesjonalizmu różni przegranie nutek na klawiszach od czytania a vista i solmizacji relatywnej?
I czy profesjonalne oznacza nieproste?
Rozwiń swoją wypowiedź, bo nie bardzo mogę zrozumieć. Wink

jurgens

Wilk

A po co odczytywać utwory w autokarze i innych losowo wybranych miejscach? Jak jest jakiś koncert, to chyba idzie się z utworami, które się umie, jeśli myślisz o takich sytuacjach.

Jurgens. Jestem w stanie się zgodzić, że solmizacja relatywna jest naprawdę dobra, bo znam chór, który ją stosuje (zresztą dziecięcy, więc dobry kierunek do kształcenia słuchu).
Ale też jej nie ubóstwiaj - nie znaczy to, że wszelkie konwencjonalne metody nauki uczenia utworów (tzn. z instrumentem) są już do bani i nadają się do rynsztoka.

A szybkość nauki utworu już zależy od osoby. Kiedyś musiałem słyszeć z 10 razy utwór, żeby go zaśpiewać, teraz potrzebuję do 3. I podobnie jest z resztą chóru.
Reszta to już szlifowanie - dynamika, wszelka interpretacja utworu, itp. I to TEŻ należy do obowiązków dyrygenta, a nie tylko składanie i machanie macką.

Rozwiń, proszę, problem różnicy barwy chóru i instrumentu. Czemu miałby być problemem?
Jeśli ktoś nie trafia w dźwięk to i tak SAM to słyszy, jeśli ktoś hipertonuje, też można to usłyszeć. A poza tym pianino ma taki dźwięk, że bardzo łatwo się do niego dostroić.

jurgens